چند پیشنهاد برای چیدمان میز ناهارخوری

«تنها کسی می‌تواند به‌خوشی بی‌اندیشد؛ به‌خوشی عشق بورزد؛ و به خوشی بخوابد؛ که غذایش را به‌خوشی صرف کرده باشد.»

_اتاقی از آن خود، ویرجینیا وولف_

مقدمه

میز ناهارخوری یکی از مهمترین بخش‌های یک خانه است، چرا که مهمترین آیین زندگی روزمره، یعنی صرف غذا را به دوش می‌کشد. صرف غذا در تاریخ تمدن بشر همواره با آیین همراه بوده و جایگاهی فراتر از رفع‌ نیاز اولیه داشته است. همین است که دستور پخت‌وپز غذای هر مردمی بخشی جدانشدنی از فرهنگشان است. علاوه بر خود غذا، چگونگی صرف غذا، ابزار و محل صرف آن بخشی از هویت، و البته تجربه‌ی ما در زندگی است.

در زندگی امروزه و پرمشغله‌‌ی ما، میزناهارخوری نقطه‌ای است که اعضای یک خانه دور آن جمع می‌شوند تا نه تنها از غذا، بلکه از حضور هم لذت ببرند. نقطه‌ای است که اعضای یک خانه اتفاقات روزشان را با هم به اشتراک می‌گذارند، احساساتشان را باهم شریک می‎شوند، خاطراتشان را باهم مرور می‌کنند، و تصمیم‌هایشان را برای هم بازگو می‌کنند. به بیانی دیگر، نقطه‌ای است که جمع معنا پیدا می‌کند. همچنین، در بسیاری از خانه‌ها میزناهارخوری تنها برای آیین مرتبط با صرف غذا استفاده نمی‌شود؛ بلکه نقش میز جمعی در کافه را به خود می‌گیرد و تبدیل به نقطه‌ای می‌شود که اعضای خانه در کنار هم به انجام کارهای شخصی‌شان می‌پردازند. از طرفی دیگر، صرف غذا در بسیاری از فرهنگ‌ها، به خصوص فرهنگ ایران، بهانه‌ای برای دور هم جمع شدن است. بسیاری از مناسبات و مناسبت‌ها در فرهنگ ما با مهمان‌نوازی، میزبانی و پذیرایی گره خورده است. لحظاتی که دور میز ناهارخوری رقم می‌خورد و نقش آن را در خانه‌های ایرانی دوچندان می‌کند.

می‌توان گفت میزناهارخوری تنها یکی از وسیله‌های خانه نیست، بلکه یکی از شخصیت‌های داستان زندگی ما است. خلق این شخصیت در دستان ما است و خلاقیت ما را برمی‌تابد. در این مقاله چند پیشنهاد و چند شیوه‌ی چیدمان میزناهارخوری را، برای خلق تجربه‌ای دلنشین، دنبال می‌کنیم.

چند پیشنهاد

پیشنهاد صفر: داستان

پیش از مرور الزامات چیدمان خانه، به داستان زندگی خود برگردید. داستان شما چیست؟ خانه‌ی شما چجور خانه‌ای است؟ شخصیت‌های اصلی داستان شما چه کسانی هستند؟ چه کسانی در این خانه زندگی می‌کنند؟ شخصیت‌های داستان چه ارتباطی باهم دارند؟ خانواده؟ زوج؟ هم‌خانه؟ شخصیت‌های فرعی این داستان چه کسانی هستند؟ افراد زیادی به این خانه رفت‌وآمد دارند؟ سازوکار ارتباطی این افراد و اعضای خانواده چیست؟ سوال‌های یاد شده را از خود بپرسید، تا بدانید فرهنگ استفاده از میزناهارخوری در خانه‌ی شما چیست و نیاز است چه جزییاتی را در چیدمان خود در نظر بگیرید تا چیدمانی زیبا اما کاربردی خلق کنید.

پیشنهاد یک: فضا

انتخاب فضایی از خانه که میز نهارخوری در آن قرار می‌گیرد اولین قدم در چیدمان ما است. فضایی نزدیک به آشپزخانه، و در مرکز خانه برای میزناهارخوری در نظر بگیرید، تا هم دسترسی به آشپزخانه در زمان سرو غذا آسان باشد، هم اعضای خانه را به سوی خود فرا بخواند، و هم محلی مناسب برای پذیرایی از مهمان فراهم کند. علاوه بر این، فضای مدنظر در انتخاب شکل میز موثر است. میزی انتخاب کنید که تمام فضای شما را نگیرد و رفت‌وآمد را برای اعضای خانواده دشوار نکند.

پیشنهاد دو: نور

تلاش کنید با ترکیبی از نور طبیعی و مصنوعی، فضای میز ناهارخوری خود را زنده نگه دارید. توجه داشته باشید که طراحی نور شما هم در طول روز و هم در تاریکی شب و همچنین فصل‌های مختلف کاربردی باشد. استفاده از شمع برای تزیین میز ناهارخوری علاوه بر تنظیم نور به ایجاد رایحه‌ای خوش و فضایی سرشار از آرامش کمک می‌کند.

پیشنهاد سه: هارمونی

تلاش کنید میز ناهارخوری و چیدمان آن با طراحی داخلی قسمت‌های مختلف خانه هماهنگ باشد. برای مثال، اگر خانه‌ی شما به سبکی ساده طراحی شده، میزناهارخوری پرزق‌وبرقی انتخاب نکنید، یا روی میز را با اکسسوری‌های متعدد نپوشانید.

پیشنهاد چهار: شخصی‌سازی

تلاش کنید سلیقه‌ی شخصی خود را به فضا و میزناهارخوری اضافه کنید. یک چیدمان منحصربه‌فرد که از ترندهای روز بهره گرفته است؛ اما شبیه به عکس‌های پینترست نیست و شخصیت ویژه‌ی خود را دارد. فرش زیر میز، عکس‌های زیر شیشه‌ی میز، رومیزی دست‌بافت، گلدان جهیزیه‎‌ی مادربزرگ، گل‌هایی که خودتان کاشته‌اید، یا هر اکسسوری دیگری می‌تواند نشانی از شخصیت میز شما و نماینده‌ی هویت شما باشد.

چهار شیوه‌ی پیشنهادی

شیوه‌ی یک: سنتی

در چیدمان سنتی تلاش می‌کنیم میز ناهارخوری خانه‌ی امروز خود را با الهام از چیدمان‌ و اکسسوری‌های سنتی بچینیم.

یکی از اولین گزینه‌ها برای یک چیدمان سنتی، انتخاب یک میز چوبی قدیمی است. تفاوتی ندارد که میز قدم از خانه‌ی مادر و پدری شما به خانه‌تان راه پیدا کرده یا سمساری و جمعه‌بازار. این میز در چیدمان شما نمادی از تاریخ و نوستالژی است. گرچه، می‌توانید از صندلی‌های نو استفاده کنید تا هم ترکیبی از سنت و مدرنیته خلق کنید و هم مطمئن باشید که از صندلی‌های راحت و استاندارد استفاده می‌کنید. استفاده از فرش یا رومیزی سنتی می‌تواند حس و حال چیدمان شما کمک کند. در صورتی که از هر دو استفاده می‌کنید مراقب باشید که فضا را از طرح‌ و رنگ اشباع نکنید. همچنین، استفاده از شمعدان‌ و شمع، قاشق و چنگال‌های نقره‌ای و طلایی؛ ظروف چینی، و دستمال‌های تک‌نفره‌ی گل‌دوزی شده گزینه‌های شما برای تزیین یک میز سنتی هستند. رنگ‌های مورداستفاده در این سبک معمولاً رنگ‌های گرم و طبیعی هستند.

یک گلدان پر از گل‌های تازه و یا ظرفی پر از میوه‌های فصل، یا ترکیبی از میان‌وعده‌های سنتی می‌تواند به میز شما جان ببخشید و افراد را به سوی آن فرا بخواند.

شیوه‌ی دو: معاصر

در چیدمان امروزی، برخلاف چیدمان سنتی، از جزییات زیاد پرهیز می‌کنیم و کاربردی بودن را بیشتر از هر چیز در اولویت قرار می‌دهیم. میزهایی با خطوط و برش‌های ساده چه از جنس چوب و چه فلز با این سبک هماهنگ هستند. همچنین استفاده از میزهای تاشو در این سبک کاربرد زیادی دارد، چرا که امکانات بیشتری را برای مصرف‌کننده فراهم می‌کند.

در این سبک، برخلاف سبک سنتی، جزییات پیچیده با طرح‌واره‌های هندسی جایگزین می‌شوند و خطوط ساده و اشیاه تک‌رنگ جایگاه جدیدی پیدا می‌کنند. در این سبک، عموما از رنگ‌های سرد و خنثی چون خاکستری، خاکی، یا مشکی استفاده می‌شود.

شیوه‌ی سه: سبک مزرعه

همانطور که از نامش پیداست، این سبک از چیدمان کلبه‌ها یا خانه‌های روستایی الهام می‌گیرد. استفاده از وسایلی با بافت و رنگ طبیعی در این سبک رایج است. میزهای چوبی صیقل داده نشده، تنه‌های درخت، ظروف چوبی و فلزی، فانوس‌های بزرگ و کوچک، و گل‌ و گیاه‌های وحشی از اکسسوری‌های محبوب در این سبک هستند. در این سبک ترکیبی از رنگ‌های به‌کار گرفته شده در سبک معاصر و رنگ‌های نئونی استفاده می‌شود.

شیوه‌ی چهار: بوهمی

سبک بوهمی، سبک آزادی و خلاقیت است. این سبک از فرهنگ‌های بومی آفریقا و آمریکای لاتین الهام می‌گیرد و همزمان با جنبش‌های دانشجویی آزادی خواهانه‌ی قرن بیستم بیش از پیش موردتوجه قرار گرفت. در این سبک محدودیتی وجود ندارد و از هیچ الگویی برای انتخاب طرح، رنگ و بافت استفاده نمی‌شود. بوهمی می‌تواند ترکیبی از زیبایی‌های را کنار هم قرار دهد. دست‌سازهای محلی، پتوهای دست‌بافت، صنایع دستی، ظروف سفالی و رنگ‌‌های زنده و گاهی متضاد از معرفه‌های این سبک است.

نتیجه‌گیری

میز ناهارخوری صرفاً یک وسیله‌ی خانگی نیست؛ بلکه مرکز تعامل، صمیمیت و خاطره‌سازی در خانه است. چیدمان آن، چه ساده و مینیمال باشد و چه مملو از رنگ و اصالت سنتی، بازتابی از سبک زندگی، فرهنگ خانوادگی و ذوق زیبایی‌شناسی ساکنان آن خانه است. انتخاب هوشمندانه‌ی سبک چیدمان و جزئیاتی چون نورپردازی، محل قرارگیری، و تزئینات شخصی نه‌تنها بر زیبایی بصری خانه می‌افزاید، بلکه تجربه‌ی روزمره‌ی صرف غذا را نیز دل‌نشین‌تر و خاطره‌انگیزتر می‌کند. در واقع، هر میز ناهارخوری داستانی برای گفتن دارد — داستانی که شما با چیدمان خود آن را روایت می‌کنید.

هر خانه، یک میز دارد. میز شما، قرار است چه داستانی را روایت کند؟