معرفی فیلم صددام / خلاصه داستان و نقد فیلم جدید رضا عطاران
صددام یکی از جدیدترین و بهترین فیلم‌های کمدی ایرانی است که رضا عطاران با سبک و سیاق همیشگی خود آن را ساخته است. در این بخش از سایت ادبی و هنری تاپ ناز قصد داریم این فیلم را به صورت کامل به شما دوستان معرفی کنیم. پس اگر قصد تماشای این فیلم کمدی را دارید، با تاپ ناز همراه شوید.
فهرست موضوعات این مطلب
خلاصه داستان فیلم صددام
داستان فیلم در بستر تاریخی جنگ ایران و عراق (دهه ۱۳۶۰) آغاز می‌شود و حول محور صلاح (با بازی رضا عطاران)، مردی ساده و معمولی با اصالت ایرانی-عراقی (دورگه) می‌چرخد. صلاح به دلیل شباهت ظاهری خارق‌العاده‌اش به صدام حسین، توسط حزب بعث عراق به عنوان یکی از بدل‌های صدام انتخاب می‌شود. این شباهت، که با گریم حرفه‌ای (طراحی‌شده توسط عباس عباسی) تقویت شده، محور اصلی داستان و موقعیت‌های کمیک فیلم است.
حزب بعث، صلاح را برای انجام یک مأموریت حساس به تهران می‌فرستد. هدف این مأموریت، سخنرانی او به عنوان بدل صدام در میدان آزادی تهران و ضبط فیلمی از این سخنرانی است تا به عنوان یک پیروزی تبلیغاتی بزرگ برای رژیم صدام در جهان منتشر شود. صلاح در این سفر با یک مأمور زن به نام حلیمه (با بازی آزاده صمدی) همراه می‌شود که نقش راهنما و ناظر او را بر عهده دارد.
در تهران، صلاح با موقعیت‌های غیرمنتظره و طنزآمیزی روبه‌رو می‌شود. حضور او به عنوان بدل صدام در شهری که درگیر جنگ با عراق است، چالش‌های فراوانی به همراه دارد. از طرفی، نامزد صلاح، ثریا (با بازی پریناز ایزدیار)، که سال‌هاست در تهران زندگی می‌کند، وارد داستان می‌شود و لایه‌ای احساسی و عاشقانه به فیلم اضافه می‌کند. رابطه صلاح و ثریا، که در بستر کمدی و موقعیت‌های پرتنش روایت می‌شود، به یکی از نقاط عطف داستان تبدیل می‌شود.
با پیش رفتن داستان، صلاح درگیر موقعیت‌هایی می‌شود که مرز بین هویت واقعی‌اش و نقشی که به او تحمیل شده (بدل صدام) کم‌کم محو می‌شود. او از یک سو تلاش می‌کند هویت و انسانیت خود را حفظ کند و از سوی دیگر، در دنیای سیاست، قدرت و خطراتی که این مأموریت برایش ایجاد کرده، گرفتار می‌شود. موقعیت‌های طنز فیلم از تضاد بین سادگی شخصیت صلاح و پیچیدگی‌های مأموریتش، همچنین شوخی‌های سیاسی و اجتماعی مرتبط با تاریخ معاصر ایران و عراق، شکل می‌گیرد…
تیم بازیگری
شخصیت‌های مهم و بازیگران معروفی در مقام بازیگر در این سریال حضور داشته‌اند. در ادامه نگاهی بر نقش و زندگی آنها خواهیم داشت.
رضا عطاران
رضا عطاران (زادهٔ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۷) بازیگر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی است. او در رشتهٔ اقتصاد دیپلم خود را دریافت کرد و برای ادامهٔ تحصیل به دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت. با این حال پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به سینما روی آورد و او همچنین در سبزوار نیز زندگی کرده. آغاز فعالیت عطاران به‌عنوان بازیگرِ تئاتر در دههٔ ۱۳۶۰ بود. حضور عطاران در تلویزیون با مجموعهٔ بیداران (۱۳۶۹) آغاز شد، اما پیشرفت بازیگری او به همکاری با مهران مدیری در دو مجموعه پرواز ۵۷ (۱۳۷۲) و ساعت خوش (۱۳۷۳–۱۳۷۴) مربوط می‌شود.
پریناز ایزدیار
پریناز ایزدیار بازیگر ایرانی است. او پس از بازی در سریال زمانه ساختهٔ حسن فتحی به شهرت رسید. نخستین کار بازیگری وی در فیلم یک مرد، یک شهر است. ایزدیار در سال 1394 برای بازی در فیلم ابد و یک روز موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از سی و چهارمین دوره جشنوارهٔ فیلم فجر شد.
ایشان صداپیشگی نسخه صوتی کتاب «احساس رضایت» نوشته رابرت الکس جانسون و «جری رول» را تجربه کرده است. فیلم باشو غریبه کوچک نیز توسط او برای نابینایان پرده‌خوانی شده است. روایت داستان «گُل» از داستان‌های برگزیده پنجمین دوره «جایزه ارغوان»، دیگر اثر وی در عرصه صداپیشگی میباشد.
مطالب مشابه: بیوگرافی پریناز ایزدیار ( از سریال شهرزاد تا زندگی خصوصی )
آزاده صمدی
آزاده صمدی در ۱۷ دی ۱۳۵۷ در لاهیجان زاده شد. او پس از گذراندن دورهٔ کارشناسی تئاتر در دانشگاه سوره، دورهٔ کلاس‌های بازیگری کارنامه (با مدیریت پرویز پرستویی) را گذراند و در تئاتر بی‌شیر و شکر (۱۳۸۲، حمید امجد) ایفای نقش کرد. سپس در تله‌تئاتر دریاروندگان (۱۳۸۵، محمد عاقبتی) نقش‌آفرینی کرد و مدتی بعد برای بازی در مجموعهٔ تلویزیونی راه بی‌پایان (۱۳۸۶) به کارگردانی همایون اسعدیان انتخاب شد. از دیگر نقش آفرینی‌های وی می‌توان به حضور در فیلم‌های کوتاه ۳۵ متری سطح آب (۱۳۸۶) و دندان آبی (۱۳۸۶) هردو به کارگردانی هومن سیدی و هیچ‌کس با هیچ‌کس سخن نمی‌گوید (۱۳۸۳) اشاره کرد.
مطالب مشابه: بیوگرافی آزاده صمدی و عکس های آزاده صمدی و ماجری ازدواج و طلاق این بازیگر
عباس جمشیدی‌فر
عباس جمشیدی‌فر (زادهٔ ۱۷ شهریور ۱۳۵۹ تهران) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون اهل ایران است. او حرفه خود را از اواخر دهه ۱۳۷۰ با بازی و نوشتن چند تئاتر شروع کرد و بعد از مدتی، با بازی در مجموعه تلویزیونی روزگار خوش حبیب آقا چهره خود را به مردم نشان داد و در نهایت مجموعه تلویزیونی سه دونگ سه دونگ که در ماه رمضان از شبکه تهران پخش شد سکوی پرتاب او بود. با وجود این که جمشیدی فر فعالیت‌های خود را در تلویزیون به صورت گسترده‌ای انجام می‌دهد، اما می‌توان او را یک بازیگر حرفه‌ای تئاتر دانست. از مجموعه های تلویزیونی‌ای که وی در آنها نقش داشته‌است، می‌توان به بیدارباش، باغ شیشه‌ای، خانه اجاره‌ای، بچه مهندس، بزنگاه و خوشنام اشاره کرد.
سیاوش چراغی‌پور
سیاوش چراغی‌پور (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۴۲) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون اهل شهر قصر شیرین در استان کرمانشاه ایران است. او بازیگری را زیر نظر مصطفی اسکویی در هنرکده آناهیتا گذرانده است و فارغ‌التحصیل این رشته است. چراغی‌پور ازدواج کرده و متأهل است و دارای دو فرزند دختر به نام‌های باران و خورشید است.
فروش
«صددام» صدرنشین فروش بلیت‌های چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر شد و بلیت‌های آن در ساعات اولیه فروش، تا پایان جشنواره فیلم فجر تمام شد.
نظرات منتقدان
«نسیم قاضی‌زاده» آهنگسازی و موسیقی فیلم را که بر عهده «سروش انتظامی» بود تحسین و آن را یک پله بالاتر از سطح سینمای کمدی ایران دانست.
«محمد تقی‌زاده» صددام را یک سروگردن بالاتر از کمدی‌های اخیر سینمای‌ایران دانست و بازی بازیگران را برگ برنده فیلم عنوان کرد، همچنین اولین تجربه پریناز ایزدیار در کمدی را تحسین کرد.
«احسان طهماسبی» عنوان کرد:«صددام برخلاف اکثر کمدی‌ها، دارای فیلمنامه منسجم میباشد و فیلم بر طنازی‌های رضا عطاران استوار است».
«مازیار معاونی» بازی ایزدیار را متفاوت و بازی عطاران را تکراری اما طناز و دوست‌داشتنی عنوان کرد و در مقابل از پایان‌بندی فیلم انتقاد کرد.
«احسان ناظم‌بکایی» سوژه فیلم را بکر و تازه عنوان کرد و موسیقی متن فیلم را تحسین کرد.
نقد و بررسی فیلم ایرانی صددام توسط تاپ ناز
فیلم سینمایی صددام به کارگردانی پدرام پورامیری، محصول سال ۱۴۰۳، یکی از آثار بحث‌برانگیز چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر است که در ژانر کمدی سیاسی ساخته شده و با ایده‌ای نوآورانه، داستان مردی به نام صادق (با بازی رضا عطاران) را روایت می‌کند که به دلیل شباهت ظاهری به صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق، وارد ماجراهایی پیچیده و طنزآمیز می‌شود. این فیلم با ترکیب طنز، هجو سیاسی و ارجاعات تاریخی، تلاش دارد اثری متفاوت در سینمای کمدی ایران ارائه دهد. در ادامه، به بررسی نقاط قوت، ضعف‌ها و جنبه‌های مختلف فیلم می‌پردازیم.
خلاصه داستان
داستان فیلم حول محور صادق، مردی ساده‌دل با ریشه‌های ایرانی-عراقی، می‌چرخد که به دلیل شباهت ظاهری به صدام حسین، توسط حزب بعث عراق انتخاب می‌شود تا به عنوان بدل او در مأموریتی در تهران عمل کند. این مأموریت شامل سخنرانی در میدان آزادی و انتشار فیلم آن به‌عنوان پیروزی تبلیغاتی برای صدام است. در این مسیر، صادق با موقعیت‌های کمدی و گاه خطرناک مواجه می‌شود که مرز بین هویت واقعی‌اش و نقش بدل را محو می‌کند. حضور شخصیت‌هایی مانند حلیمه (با بازی آزاده صمدی) و نامزد صادق (با بازی پریناز ایزدیار) به داستان بعد احساسی و طنزآمیز می‌افزاید.
نقاط قوت
ایده خلاقانه و جسورانه
ایده محوری فیلم، یعنی استفاده از شباهت یک مرد معمولی به صدام حسین برای خلق موقعیت‌های کمدی، در سینمای ایران تازگی دارد. این رویکرد یادآور کمدی‌های هجوآمیز سیاسی مانند «مرگ استالین» یا «دیکتاتور بزرگ» است که از طنز برای نقد قدرت استفاده می‌کنند. فیلم با جسارت به سراغ بخشی از تاریخ معاصر ایران و عراق می‌رود و با زبانی طنزآمیز، به موضوعات حساس سیاسی می‌پردازد.
بازی قوی رضا عطاران
رضا عطاران، ستون اصلی فیلم، با تسلط همیشگی‌اش بر کمدی و توانایی خلق لحظات طنزآمیز، شخصیت صادق را به شکلی باورپذیر و دوست‌داشتنی ارائه می‌دهد. گریم هوشمندانه او در نقش بدل صدام، کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیزد و به جذابیت بصری فیلم کمک می‌کند. عطاران با تلفیق طنز و جدیت، چالشی متفاوت را با موفقیت پشت سر می‌گذارد.
موسیقی و فضای بصری
موسیقی فیلم، ساخته سروش انتظامی، یکی از نقاط قوت آن است. انتظامی با خلق فضایی متناسب با لوکیشن‌ها (از موسیقی عربی در سکانس‌های مرتبط با عراق تا قطعات نوستالژیک ایرانی و ترکی)، به تقویت حس‌وحال فیلم کمک کرده است. فیلمبرداری (حسن لشگری) و طراحی صحنه نیز در بازسازی فضای دهه شصت موفق عمل کرده و به باورپذیری داستان کمک می‌کند.
ریتم مناسب و سرگرم‌کنندگی
فیلم با ریتمی مناسب، به‌ویژه در نیمه اول، مخاطب را خسته نمی‌کند. موقعیت‌های طنزآمیز اولیه، مانند مانورهای نظامی هجوآمیز یا تعاملات صادق با دیگر شخصیت‌ها، به‌خوبی مخاطب را سرگرم می‌کند. فروش بالای بلیت‌های فیلم در جشنواره فجر و استقبال مخاطبان از اکران عمومی نیز گواه جذابیت آن برای مخاطب عام است.
بازیگران مکمل
آزاده صمدی در نقش حلیمه با انرژی و طنازی، مکمل خوبی برای عطاران است. عباس جمشیدی‌فر نیز با نقش خشایار، لحظات کمدی موفقی خلق می‌کند. حضور پریناز ایزدیار در اولین تجربه کمدی‌اش، اگرچه به‌اندازه دیگر بازیگران چشمگیر نیست، به دلیل تازگی قابل توجه است.
نقاط ضعف
ضعف در فیلمنامه و انسجام روایت
با وجود شروع قوی، فیلمنامه در نیمه دوم دچار افت می‌شود. برخی موقعیت‌های طنز ناتمام می‌مانند و روایت از تمرکز بر داستان اصلی فاصله می‌گیرد. پایان‌بندی فیلم نیز شتاب‌زده و غیرمنسجم است و نمی‌تواند تأثیرگذاری اولیه را حفظ کند. منتقدان اشاره کرده‌اند که فیلم در استفاده از پتانسیل ایده اصلی‌اش نوآورانه عمل نکرده و به تکرار می‌افتد.
عمق کم محتوایی
صددام بیش از آنکه یک کمدی سیاسی عمیق باشد، روی خنداندن مخاطب تمرکز دارد. تلاش فیلم برای ارائه پیام‌های سیاسی یا اجتماعی زیرپوستی، به دلیل فقدان عمق در شخصیت‌پردازی و داستان، چندان موفق نیست. برخی منتقدان معتقدند که فیلم بیش از حد خود را جدی می‌گیرد، در حالی که صرفاً یک کمدی سرگرم‌کننده است.
اتکا به شوخی‌های کلیشه‌ای
فیلم در بخش‌هایی به شوخی‌های جنسی و کلیشه‌ای رایج در کمدی‌های ایرانی متوسل می‌شود که از کیفیت آن می‌کاهد. فقدان عناصر تعلیق و غافلگیری، که لازمه یک کمدی موفق است، نیز به تجربه تماشاگر لطمه می‌زند.
آشفتگی در نیمه دوم
از اواسط فیلم، روایت دچار آشفتگی می‌شود و در یک‌سوم پایانی، به‌گفته برخی منتقدان، فیلم به‌اصطلاح «آب می‌بندد». این موضوع باعث شده که ۱۵ دقیقه پایانی فیلم قابل حذف به نظر برسد بدون آنکه به کلیت داستان آسیب بزند.
عملکرد نابرابر بازیگران
در حالی که عطاران و صمدی درخشیده‌اند، بازی پریناز ایزدیار چندان تأثیرگذار نیست و به نظر می‌رسد او هنوز در ژانر کمدی به پختگی نرسیده است. برخی شخصیت‌های فرعی نیز به دلیل ضعف در فیلمنامه، کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسند.
تحلیل و مقایسه
صددام در تلاش است تا در مسیر کمدی‌های هجوآمیز سیاسی مانند «مرگ استالین» یا «دیکتاتور بزرگ» حرکت کند، اما به دلیل ضعف‌های ساختاری و فیلمنامه‌ای، به موفقیت کامل نمی‌رسد. فیلم در مقایسه با دیگر کمدی‌های اخیر سینمای ایران، مانند «هزارپا» یا «مصادره»، از نظر ایده و جسارت یک سر و گردن بالاتر است، اما از نظر انسجام و تأثیرگذاری عقب‌تر می‌ماند.
فیلم به‌خوبی از گریم، موسیقی و بازی عطاران برای جذب مخاطب استفاده می‌کند، اما ناتوانی در حفظ انسجام و عمق بخشیدن به داستان، آن را به اثری «خوش‌ساخت اما نه ماندگار» تبدیل کرده است.
بازخوردهای مخاطبان و منتقدان
مخاطبان: استقبال گسترده از فیلم در جشنواره فجر (صدرنشینی فروش بلیت‌ها) و اکران عمومی نشان‌دهنده جذابیت آن برای مخاطب عام است. بااین‌حال، برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی، از فیلم به‌عنوان اثری «لوس» یا «آشغال» یاد کرده‌اند و معتقدند حتی عطاران نتوانسته آن را نجات دهد.
منتقدان: نظرات منتقدان دوگانه است. برخی فیلم را به دلیل ایده خلاقانه و بازی عطاران ستایش کرده‌اند و آن را الگویی جدید برای کمدی ایرانی می‌دانند. در مقابل، برخی دیگر معتقدند که فیلم از پتانسیل خود استفاده نکرده و در حد یک کمدی تجاری باقی مانده است.
جمع‌بندی
صددام فیلمی است که با ایده‌ای جذاب و بازی درخشان رضا عطاران، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک کمدی سیاسی ماندگار داشت، اما ضعف‌های فیلمنامه، فقدان عمق محتوایی و آشفتگی در روایت، آن را به اثری سرگرم‌کننده اما نه‌چندان تأثیرگذار تبدیل کرده است. اگر به دنبال یک کمدی سرگرم‌کننده با لحظات خنده‌دار و گریم‌های جذاب هستید، صددام گزینه‌ای مناسب است، اما اگر انتظار یک اثر عمیق و منسجم دارید، ممکن است ناامید شوید.
امتیاز: ۶.۵ از ۱۰
توصیه: برای طرفداران رضا عطاران و کمدی‌های سیاسی سبک، تماشای فیلم در سینما یا به‌صورت آنلاین (با کیفیت 1080p یا 720p) ارزشمند است.
مشخصات فیلم
- کارگردان: پدرام پورامیری
- نویسندگان: پدرام پورامیری، رضا فخار
- تهیه‌کننده: مجتبی رشوند
- بازیگران: رضا عطاران، پریناز ایزدیار، آزاده صمدی، عباس جمشیدی‌فر، امیراحمد قزوینی، سیاوش چراغی‌پور
- موسیقی: سروش انتظامی
- مدت‌زمان: ۱۱۱ دقیقه
- ژانر: کمدی، درام، سیاسی
- اکران: جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۳، اکران عمومی ۱۴۰۴ (تاریخ دقیق نامشخص)
