معرفی فیلم Warfare (خلاصه داستان و نمرات فیلم اکشن و جنگی آمریکایی)
Warfare جدیدترین فیلم اکشن جنگی است که بر روی جنگ عراق تمرکز دارد. این فیلم اکشن و جنگی نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کرده و به همین دلیل در این بخش از سایت ادبی و هنری تاپ ناز قصد داریم این فیلم را به صورت کامل به شما دوستان معرفی کنیم. با ما همراه شوید.
فهرست موضوعات این مطلب
خلاصه داستان فیلم Warfare
داستان فیلم حول محور یک گروه کوچک از سربازان نیروی ویژه دریایی آمریکا (Navy SEALs) می‌چرخد که مأموریتی شناسایی در شهر رمادی عراق را آغاز می‌کنند. این گروه برای تأمین امنیت یک منطقه تحت کنترل شورشیان، وارد خانه‌ای متعلق به یک خانواده عراقی می‌شوند و از آنجا حرکات نیروهای آمریکایی و دشمن را زیر نظر می‌گیرند. مأموریت در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، اما به‌سرعت به یک کابوس مرگبار تبدیل می‌شود.
سربازان در این خانه محاصره‌شده گرفتار می‌شوند و با تعداد بسیار بیشتری از شبه‌نظامیان عراقی مواجه می‌شوند که آن‌ها را از هر طرف احاطه کرده‌اند. فیلم در نیم ساعت ابتدایی تقریباً ساکت است و تنش به‌تدریج با صداهای محیطی جنگ، مانند شلیک‌های پراکنده و فریادها، افزایش می‌یابد. ناگهان، با پرتاب یک نارنجک از پنجره به داخل خانه، فضای فیلم به جهنمی از گلوله، ترکش و فریاد تبدیل می‌شود.
روایت فیلم از قواعد سنتی ژانر جنگی فاصله می‌گیرد و به‌جای قهرمان‌پروری یا داستان‌های عاشقانه، بر فیزیک کشتار و واقعیت خشن جنگ تمرکز دارد. هیچ فلاش‌بکی به زندگی شخصی سربازان یا خانواده‌هایشان وجود ندارد و حتی نام سربازان به‌سختی ذکر می‌شود. مرگ در این فیلم بی‌معنا و ناگهانی است؛ گاهی یک سرباز کارکشته به دلیل یک اشتباه کوچک کشته می‌شود، گاهی یک مترجم غیرنظامی قربانی می‌شود، و گاهی تنها چند سانتی‌متر فاصله از پنجره سرنوشت یک نفر را تعیین می‌کند…
تیم بازیگری
شخصیت‌های مهم و بازیگران معروفی در مقام فیلم در این فیلم حضور داشته‌اند. در ادامه نگاهی بر نقش و زندگی آن‌ها خواهیم داشت.
ویل پولتر
ویلیام جک پالتور (متولد ۲۸ ژانویه ۱۹۹۳) یک بازیگر انگلیسی است. او ابتدا در سریال «مدرسه کمدی» (۲۰۰۹) شناخته شد و سپس به خاطر نقش خود به عنوان یوسطس اسکراب در فیلم ماجراجویانه «سرگذشت نارنیا: سفر کشتی سپیده‌دم» (۲۰۱۰) و نقش اصلی‌اش در فیلم کمدی «ما میلرها هستیم» (۲۰۱۳) مورد توجه قرار گرفت. او در سال ۲۰۱۴ برنده جایزه ستاره نوظهور بافتا شد.
پالتور در فیلم‌های اول و سوم سه‌گانه علمی تخیلی دیستوپیایی «دونده هزارتو» (۲۰۱۴–۲۰۱۸)، فیلم تاریخی «بازگشته» (۲۰۱۵)، فیلم درام «دیترویت» (۲۰۱۷)، فیلم تعاملی «بلک میرا: بندرسنچ» (۲۰۱۸) و فیلم ترسناک «میانه تابستان» (۲۰۱۹) بازی کرده است. در سال ۲۰۲۱، او در مینی‌سریال هولو «دوپسیک» حضور داشت که برای آن نامزدی جایزه امی Primetime برای بهترین بازیگر نقش مکمل را دریافت کرد. در سال ۲۰۲۳، او به دنیای سینمایی مارول پیوست و در نقش آدام وارلاک در فیلم «نگهبانان کهکشان جلد ۳» ظاهر شد و همچنین نقشی تکراری در سریال «خرس» شبکه FX داشت که منجر به نامزدی دیگری برای جایزه امی شد.
مطالب مشابه: معرفی فیلم Another Simple Favor (خلاصه داستان، نقد و تیم بازیگری)
کوسمو جارویس
هریسون کوسمو گریگوریان جارویس بازیگر، خواننده-ترانه‌پرداز، نوازنده و فیلمساز ارمنی‌تبار اهل ایالات متحده آمریکا که زاده بریتانیا است. وی از سال ۲۰۰۸ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده است.
کوسمو جارویس نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد آمریکایی شده است. در اوایل سال ۲۰۰۸، وی قراردادی را با دیلی صدا از دیلی استار امضا کرد و اولین آلبوم خود، هماسیوهیتچ/سونوفابیتچ را در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۰۹ منتشر نمود. اولین بار ترانه رسمی او «نتیجه کارت جی بوده» در اولین پخش تلویزیونی موفق رادیو بی‌بی‌سی ۱ و بی‌بی‌سی ۲ به اجرا درآمد.
کیت کانر
کیت سباستین کانر بازیگر بریتانیایی است. از فیلم‌های او می‌توان به سانتا (۲۰۱۴)، راکت‌من (۲۰۱۹) و جو کوچولو (۲۰۱۹) اشاره کرد. در زمینهٔ تلویزیون، او نقشی تکرارشونده در جزیره راک (۲۰۱۴–۲۰۱۵)، نقش صوتی مجموعهٔ نیروی اهریمنی‌اش و نقش اصلی نفس‌گیر (۲۰۲۲) را ایفا کرده کرده‌است.
در سال ۲۰۱۹، کانر نقش التون جان نوجوان را در فیلم موزیکال راکت‌من به تصویر کشید و در فیلم جو کوچولو بازی کرد. در همان سال، او صداپیشگی سریال فانتزی نیروی اهریمنی‌اش از شبکهٔ بی‌بی‌سی وان و اچ‌بی‌او را بر عهده داشت.
در آوریل ۲۰۲۱، کانر در کنار جو لاک در سریال نفس‌گیر از شبکهٔ نتفلیکس که اقتباسی از رمان وبکمیک و گرافیکی به همین نام از آلیس عثمان است، ایفای نقش کرد.
جوزف کوئین
جوزف کوئین بازیگر انگلیسی است. او برای ایفای نقش ادی مانسون در فصل چهارم مجموعهٔ چیزهای عجیب (۲۰۲۲) شناخته شده است. همچنین در سریال‌های دیکنسیان (۲۰۱۶)، هاواردز اند (۲۰۱۷)، و بینوایان (۲۰۱۸) و کاترین کبیر (۲۰۱۹) حضور داشته است. او در سال ۲۰۲۴ در فیلم علمی-تخیلی و ترسناک یک مکان ساکت: روز نخست و فیلم تاریخی و اکشن گلادیاتور ۲ در نقش گِتا ظاهر شده است.
کوئین در شهر لندن، کشور انگلستان متولد شد. در جنوب لندن بزرگ شد و از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ به مدرسه غیرانتفاعی امانوئل رفت و مدرسه به عنوان بخشی از برنامه پژوهشی نمایش خود به او بورسیه تحصیلی اعطا کرد. جوزف کوئین بعد از گرفتن بورسیه در مدرسه نمایش در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی لندن شرکت کرد و در سال ۲۰۱۵ فارغ‌التحصیل شد.
نوحا سنتینو
نوحا سنتینو بازیگر و مدل آمریکایی است. او بیشتر به خاطر نقش خود به عنوان «هیسوس آدامز-فاستر» در سریال پرورشگاهی‌ها شناخته می‌شود. از دیگر فیلم‌های او می‌توان به چگونه یک پسر بهتر بسازیم و تقدیم به همه پسرانی که عاشقشان بودم اشاره کرد.
نقدها و نمرات فیلم Warfare
منتقد: الکس گادفری
جنگ واقعا جهنم است و فیلم Warfare نیز به خوبی این مسئله را نشان می‌دهد. این اثر سینمایی عاری از اپرای اکثر فیلم‌های ضد جنگ است و به دلیل سادگی از همه آن‌ها موثرتر است.
منتقد: ایدن کلی
این اثر سینمایی یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۵ است و با موفقیت توانسته ماهیت تلخ، وحشیانه و غیر قابل پیش‌بینی جنگ را به تصویر بکشد، کاری که تنها تعداد انگشت شماری از فیلم‌ها می‌توانند انجام بدهند.
منتقد: دیوید رونی
فیلم سینمایی Warfare به اندازه اعضای جوخه، شجاع است و نباید آن را با فیلمی درباره قهرمانی اشتباه گرفت. این فیلم درباره جهنمی است که شما را متزلزل می‌کند.
منتقد: اریک گلدمن
فیلم Warfare ساخته الکس گارلند و ری مندوزا به شکلی موثر بیننده را در میانه نبرد قرار می‌دهد و احساسات ترس و وحشتی را بر می‌انگیزد که معمولا تاریک‌ترین فیلم‌های ترسناک بروز می‌دهند.
منتقد: مری کاسل
این اثر سینمایی فیلمی جذاب و موثر است اما چیز جدیدی برای گفتن ندارد.
منتقد: دیوید ارلیچ
فیلم Warfare سعی دارد تا اثری تفسیری نباشد و مخاطبان آن را احساس کنند ولی برای من اینگونه نبوده و این فیلم بیشتر هشداری از زخم‌های یک خاطره است.
منتقد: پیتر بردشاو
فیلم از جهاتی نمایش قدرت خود را نشان می‌دهد و مطمئنا در نشان دادن آنچه سربازان انجام می‌دهند، لحظه به لحظه دقیق است اما هیچ نکته و معنایی را به جز وحشت ارائه نمی‌کند.
منتقد: اوون گیلبرمن
این اثر سینمایی توانسته زرق و برق را از جنبه‌های مبارزات حذف کند و می‌توان گفت که این یک دستاورد است اما دستاوردی که فقط خودش آن را ستایش می‌کند.
گیشه
در ایالات متحده و کانادا، این فیلم در کنار رهایی، آماتور و شاهنشاه اکران شد و پیش‌بینی می‌شد در آخر هفته افتتاحیه‌اش از ۲٫۶۷۰ سینما ۶ تا ۹ میلیون دلار بفروشد. این فیلم در روز اول اکران ۳٫۶ میلیون دلار به دست آورد که شامل ۱٫۱۶ میلیون دلار از نمایش پیش نمایش در طول هفته می‌شود. این فیلم برای اولین بار به ۸٫۳ میلیون دلار رسید و در گیشه چهارم شد. در آخر هفته دوم، فیلم ۴٫۹ میلیون دلار (کاهش ۴۱ درصدی) ساخت و در رده پنجم قرار گرفت.
مطالب مشابه: معرفی فیلم Thunderbolts (خلاصه داستان و نقد جدیدترین فیلم مارول با بازی فلورنس پیو)
نقد و بررسی فیلم Warfare توسط تاپ ناز
فیلم Warfare، محصول سال ۲۰۲۵ به کارگردانی مشترک الکس گارلند و ری مندوزا، یک درام جنگی است که با نگاهی واقع‌گرایانه و بی‌رحمانه به نبردهای خیابانی جنگ عراق در سال ۲۰۰۶ می‌پردازد. این فیلم، که بر اساس تجربیات واقعی مندوزا، سرباز سابق نیروی دریایی آمریکا (Navy SEAL)، ساخته شده، با روایتی نفس‌گیر و سبک بصری منحصربه‌فرد، تجربه‌ای متفاوت از سینمای جنگی ارائه می‌دهد. در ادامه، جنبه‌های مختلف فیلم از جمله داستان، کارگردانی، بازیگری، جنبه‌های فنی و تأثیرگذاری آن بررسی می‌شود.
داستان و مضمون
Warfare داستان گروهی از سربازان نیروی ویژه دریایی آمریکا را روایت می‌کند که در ۱۹ نوامبر ۲۰۰۶، در شهر رمادی عراق، برای یک مأموریت شناسایی وارد خانه‌ای متعلق به یک خانواده عراقی می‌شوند. مأموریت آن‌ها نظارت بر تحرکات نیروهای آمریکایی در منطقه‌ای تحت کنترل شورشیان است، اما این عملیات ساده به‌سرعت به یک درگیری خونین و محاصره مرگبار تبدیل می‌شود. فیلم به‌صورت زمان واقعی (Real-Time) پیش می‌رود و تماشاگر را در دل هرج‌ومرج جنگ قرار می‌دهد.
فیلم از کلیشه‌های رایج ژانر جنگی مانند قهرمان‌پروری یا داستان‌های عاشقانه دوری می‌کند و به‌جای آن، بر فیزیک کشتار، پوچی مرگ و فشار روانی جنگ تمرکز دارد. مرگ در Warfare ناگهانی، بی‌معنا و بدون دراماتیزه شدن است؛ یک سرباز ممکن است به دلیل یک اشتباه کوچک یا حتی بدشانسی کشته شود. این رویکرد، فیلم را به اثری ضدجنگ تبدیل می‌کند که به‌جای تمجید از جنگ، وحشت و سردرگمی آن را به تصویر می‌کشد.
مضامین اصلی فیلم شامل رفاقت میان سربازان، فداکاری در شرایط بحرانی، بی‌اعتمادی در میدان نبرد و تأثیرات روانی جنگ است. فیلم همچنین به‌طور غیرمستقیم به نقد سیاست‌های نظامی و برنامه‌ریزی‌های ناکارآمد می‌پردازد، بدون اینکه به‌صورت آشکار سیاسی شود. تقدیم فیلم به الیوت میلر، یکی از سربازان واقعی که در این نبرد آسیب دیده، بر واقعی بودن روایت تأکید می‌کند.
نقاط قوت داستان:
روایت زمان واقعی که حس فوریت و تنش را تقویت می‌کند.
فقدان کلیشه‌های هالیوودی، مانند قهرمان‌سازی یا پایان‌های خوش.
نمایش واقع‌گرایانه روابط انسانی در شرایط بحرانی.
نقاط ضعف داستان:
عدم توسعه شخصیت‌ها به دلیل تمرکز بر اکشن و فقدان پیش‌زمینه داستانی برای سربازان.
برخی تماشاگران ممکن است پایان باز و بدون نتیجه‌گیری مشخص را ناامیدکننده بیابند.
کارگردانی و سبک بصری
الکس گارلند، که پیش‌تر با آثاری مانند Ex Machina، Annihilation و Civil War توانایی خود را در خلق آثار بصـری و تأمل‌برانگیز نشان داده، در کنار ری مندوزا، رویکردی جسورانه به کارگردانی Warfare اتخاذ کرده است. استفاده از دوربین روی دست، نور طبیعی و صداگذاری واقعی (مانند شلیک‌ها، انفجارها و فریادها) حس حضور در میدان نبرد را به تماشاگر منتقل می‌کند. نبود موسیقی متن کلاسیک نیز به تقویت این حس واقع‌گرایی کمک کرده است.
فیلم با بازسازی دقیق شهر رمادی در لندن، فضایی باورپذیر خلق کرده است. سکانس‌های اکشن، به‌ویژه صحنه‌های محاصره و درگیری‌های خیابانی، با دقت و بدون اغراق‌های هالیوودی طراحی شده‌اند. گارلند و مندوزا موفق شده‌اند تعادلی بین هیجان اکشن و نمایش بی‌رحمانه واقعیت برقرار کنند، به‌طوری‌که تماشاگر همزمان هیجان‌زده و مضطرب می‌شود.
نقاط قوت کارگردانی:
سبک بصری خام و واقع‌گرایانه که تماشاگر را در مرکز نبرد قرار می‌دهد.
استفاده هوشمندانه از سکوت و صداهای محیطی برای افزایش تنش.
همکاری موفق گارلند و مندوزا، که تجربه واقعی جنگ را با زبان سینمایی ترکیب کرده است.
نقاط ضعف کارگردانی:
برخی سکانس‌های طولانی و تکراری ممکن است برای تماشاگرانی که به اکشن سریع عادت دارند، خسته‌کننده باشد.
عدم تمرکز بر شخصیت‌پردازی ممکن است به دلیل انتخاب سبک کارگردانی باشد، اما گاهی باعث فاصله عاطفی تماشاگر با داستان می‌شود.
بازیگری
بازیگران Warfare، از جمله جوزف کویین، ویل پولتر، کاسمو جارویس، دی‌فارو وون‌آ-تای و فین بنت، همگی دوره‌های فشرده آموزش نظامی را پشت سر گذاشته‌اند تا نقش سربازان را به‌صورت باورپذیر ایفا کنند. با این حال، به دلیل ماهیت فیلم که بر اکشن و موقعیت تمرکز دارد تا شخصیت‌پردازی، فرصت چندانی برای درخشش فردی بازیگران فراهم نشده است. بازیگران به‌خوبی حس ترس، استرس و همبستگی سربازان را منتقل می‌کنند، اما فقدان دیالوگ‌های عمیق یا پیش‌زمینه داستانی باعث شده نقش‌آفرینی‌ها بیشتر گروهی و عملکردمحور باشند تا فردی و احساسی.
نقاط قوت بازیگری:
اجرای هماهنگ و طبیعی گروه بازیگران در سکانس‌های پرتنش.
آمادگی جسمانی و آموزش نظامی که به باورپذیری نقش‌ها کمک کرده است.
نقاط ضعف بازیگری:
عدم توسعه شخصیت‌ها که فرصت درخشش فردی را از بازیگران گرفته است.
برخی نقش‌های فرعی ممکن است به دلیل تمرکز بر گروه، به حاشیه رانده شوند.
تأثیرگذاری و واکنش‌ها
Warfare با استقبال گسترده منتقدان و تماشاگران مواجه شده است. در Rotten Tomatoes، فیلم بالاترین امتیاز کارنامه الکس گارلند را کسب کرده و در CinemaScore نیز نمره‌ای عالی دریافت کرده است. منتقدانی مانند لس‌آنجلس تایمز و هالیوود ریپورتر آن را به دلیل دوری از کلیشه‌ها و نمایش بی‌واسطه جنگ ستوده‌اند و برخی آن را «واقعی‌ترین نمایش جنگ در تاریخ سینما» نامیده‌اند.
تماشاگران نیز به شدت تحت تأثیر سبک واقع‌گرایانه و روایت پرتنش فیلم قرار گرفته‌اند. برخی آن را به دلیل نمایش بی‌رحمانه واقعیت جنگ، اثری تکان‌دهنده و تأثیرگذار توصیف کرده‌اند. با این حال، گروهی از تماشاگران معتقدند که فقدان شخصیت‌پردازی عمیق و پایان باز، باعث شده ارتباط عاطفی کمتری با فیلم برقرار کنند.
از نظر فرهنگی، Warfare به بحث‌هایی درباره ماهیت جنگ، تأثیرات روانی آن و نقش سیاست‌های نظامی دامن زده است. برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی، مانند پست‌های X، فیلم را به دلیل نمایش واقع‌گرایانه و صداگذاری قوی ستوده‌اند، اما عده‌ای نیز معتقدند که جنگ را بیش از حد «هیجان‌انگیز» نشان داده است.
مقایسه با آثار مشابه
Warfare را می‌توان با فیلم‌هایی مانند Black Hawk Down (2001) یا The Hurt Locker (2008) مقایسه کرد که هر دو بر واقعیت‌های خشن جنگ تمرکز دارند. با این حال، Warfare به دلیل روایت زمان واقعی و فقدان موسیقی متن، حس مستندگونه‌تری دارد. در مقایسه با Civil War (2024)، اثر قبلی گارلند، Warfare کمتر سیاسی و بیشتر متمرکز بر تجربه انسانی در جنگ است.
جمع‌بندی
Warfare یک شاهکار در ژانر جنگی است که با رویکردی جسورانه و واقع‌گرایانه، تماشاگر را به دل یکی از خونین‌ترین نبردهای جنگ عراق می‌برد. این فیلم با کارگردانی بی‌نقص، صداگذاری فوق‌العاده و روایتی نفس‌گیر، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی ارائه می‌دهد، اما فقدان شخصیت‌پردازی عمیق ممکن است برخی تماشاگران را ناامید کند. اگر به دنبال فیلمی هستید که جنگ را نه به‌عنوان یک ماجرا، بلکه به‌عنوان یک واقعیت تلخ و بی‌رحم به تصویر بکشد، Warfare انتخابی ایده‌آل است.
