معرفی سریال Pluribus (خلاصه داستان و نقد کاملِ سریال جدید وینس گیلیگان خالق سریال بریکینگ بد)
وینس گیلیگان را می‌شناسید. هنرمند بزرگی که شاهکار بریکینگ را ساخت. او بعد از سال‌ها درخشش امسال با سریال جدید خود به نام پلوریبوس به عرصه سینما و تلویزیون بازگشته است. در این بخش از سایت ادبی و فرهنگی تاپ ناز قصد داریم این سریال را به صورت کامل به شما دوستان معرفی کنیم. پس اگر قصد تماشای این سریال را دارید، با ما همراه شوید.
خلاصه داستان سریال Pluribus
داستان سریال حول محور کارول استورکا (با بازی ریا سیهورن، که پیش‌تر در Better Call Saul با گیلیگان همکاری کرده)، نویسنده‌ای بدخلق و ناراضی از رمان‌های عاشقانه، می‌چرخد. کارول “بدبخت‌ترین و بداخلاق‌ترین فرد روی زمین” توصیف می‌شود – زنی که همیشه از زندگی، روابط و جهان اطرافش شکایت دارد و نمی‌تواند با “مثبت‌اندیشی سمی” جامعه مدرن کنار بیاید.
کارول پس از سفری کوتاه به شهر زادگاهش برمی‌گردد و با صحنه‌ای هولناک روبرو می‌شود: جهان دگرگون شده است. یک “ویروس خوشبختی” یا “همه‌گیری شادی اجباری” (یک پدیده مرموز علمی-تخیلی) کل بشریت را درگیر کرده.
در این جهان جدید، همه افراد به طرز غیرطبیعی شاد، راضی و بی‌خیال هستند – انگار یک “ذهن جمعی” (hive mind) آن‌ها را به وحدت عاطفی وادار کرده.
احساسات منفی مانند غم، خشم یا تردید کاملاً از بین رفته‌اند و جامعه‌ای “کامل” اما ترسناک و یکنواخت شکل گرفته. این ویروس نه از طریق هوا یا تماس، بلکه از راه یک نیروی نامرئی (شاید فرازمینی یا روان‌شناختی) عمل می‌کند و هر کسی را به “خوشبختی مطلق” مبتلا می‌کند.کارول، به همراه تنها ۱۱ نفر دیگر در جهان (که به ظاهر مصون مانده‌اند)، از این همه‌گیری در امان است. اما این مصونیت موقتی است؛ “ذهن جمعی” به دنبال جذب آن‌ها می‌گردد و آن‌ها را به عنوان تهدیدی برای وحدت کامل می‌بیند.
کارول با مرگ ناگهانی هلن (شریک عاطفی‌اش، که نقش لنگر احساسی داستان را ایفا می‌کند) روبرو می‌شود و در میان آشوب، باید بفهمد چرا او و این گروه کوچک “مقاوم” هستند. آیا این مصونیت یک نعمت است یا نفرین؟ آیا کارول می‌تواند “بدبختی” طبیعی خود را به عنوان سلاحی برای نجات جهان از این خوشبختی کاذب استفاده کند؟
تم اصلی سریال
سریال نقدی تند و تیز بر جامعه مدرن است – جایی که شبکه‌های اجتماعی و فرهنگ “همیشه شاد باش” افراد را به انطباق اجباری وادار می‌کند. گیلیگان با طنز تلخ، موقعیت‌های absurd (مانند جشن‌های شادی اجباری در میان ویرانه‌ها) و لحظات فلسفی عمیق، سؤالاتی درباره آزادی فردی، هویت، و عواقب از دست دادن احساسات واقعی مطرح می‌کند. داستان از بدبینی کارول به سمت امید و کشف رازهای تاریک پیش می‌رود، با چرخش‌های داستانی غافلگیرکننده از اپیزود اول.
تیم بازیگری
در این سریال بازیگران بسیار جذاب و معروفی به ایفای نقش پرداخته اند. در ادامه نگاهی بر نقش و بیوگرافی آن ها خواهیم داشت. با ما همراه شوید.
مطلب مشابه: معرفی فیلم Anemone / داستان و نقد فیلم جدید دنیل دی-لوئیس و دلیل بازگشت او به سینما بعد از 8 سال
ری سیهورن در نقش کارول
دبورا رِیْ سیهورن بازیگر و کارگردان آمریکایی است. وی در مجموعه بهتره با ساول تماس بگیری در نقش شخصیت «کیم وکسلر» به ایفای نقش پرداخته است. از دیگر آثار وی می‌توان به حضور در مجموعه تلویزیونی ویتنی در خلال سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ اشاره نمود. این مجموعه محصول شبکه ان‌بی‌سی است.
وی همچنین دو بار برنده جایزه ستلایت برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن-سریال،مینی سریال یا فیلم تلویزیونی برای ایفای نقش کیم وکسلر در سریال بهتره با ساول تماس بگیری شده است.
کارولینا ویدرا در نقش زوزیا
کارولینا ویدرا یک هنرپیشه لهستانی‌الاصل اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۱۹۹۷ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است. از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته است می‌توان به خون حقیقی اشاره نمود.
میریام شر
میریام شر یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۱۹۹۴ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است. او در فیلم‌های این همان چیزی است که او گفت، پورتوریکویی‌ها در پاریس و کیک خواران بازی کرده‌است.
از تولید تا پخش
وینس گیلیگان پس از پایان سریال «بهتره با سال تماس بگیری»، یک سریال جدید را پیشنهاد داد که قرار بود در اوت ۲۰۲۲ با همکاری سونی پیکچرز تلویژن توسعه یابد. در ماه بعد، اپل تی‌وی پلاس حق پخش این سریال را خریداری کرد و ساخت دو فصل از آن را سفارش داد. گیلیگان به عنوان شورانر و تهیه‌کننده اجرایی فعالیت خواهد کرد و ری سیهورن برای نقش اصلی انتخاب شد.
نوشتن فصل اول به دلیل اعتصاب انجمن نویسندگان آمریکا در سال ۲۰۲۳ متوقف شد، اما در اکتبر ۲۰۲۳، گیلیگان و تیم نویسندگانش دوباره دور هم جمع شدند تا دو قسمت پایانی را تکمیل کنند. این اعتصاب همچنین باعث تأخیر در برنامه‌ریزی فیلمبرداری شد که احتمالاً تا زمستان در آلبوکرکی، نیومکزیکو آغاز خواهد شد. در مارس ۲۰۲۴، کارولینا ویدرا نیز به جمع بازیگران این سریال پیوست.
فیلمبرداری این سریال در نهایت در فوریه ۲۰۲۴ شروع شد و پس از ۷ ماه تولید در آلبوکرکی، نیومکزیکو با عنوان موقت wycaro 339 در سپتامبر ۲۰۲۴ به پایان رسید. عنوان رسمی «پلوریبوس» در ژوئیه ۲۰۲۵ به همراه اعلام تاریخ پخش، معرفی شد.
دو قسمت اول «پلوریبوس» در ۷ نوامبر ۲۰۲۵ از طریق اپل تی‌وی پلاس منتشر شد و پس از آن، قسمت‌های جدید هر جمعه تا ۲۶ دسامبر به نمایش درمی‌آیند.
خالق این سریال چه کسی است؟
همان‌طور که نوشتیم وینس گیلیگان خالق این سریال است. جورج وینسنت گیلیگان جونیور نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان آمریکایی است. وی کارگردان و خالق سریال‌هایی چون بریکینگ بد (۲۰۰۸–۲۰۱۳) و اسپین-آف آن بهتره با سال تماس بگیری (۲۰۱۵–۲۰۲۲) بوده و در تهیه سریال پرونده‌های اکس نیز نقش مهمی داشته است. او همچنین فیلم ال کامینو (۲۰۱۹) را در ادامهٔ بریکینگ بد ساخت.
نقدها و نمرات سریال Pluribus
منتقد: کارلی لین:
سریال Pluribus در رسیدن به هدف خود کاملاً موفق است: اثری متفاوت از هر آنچه تاکنون دیده‌اید که اگر بدون دانستن جزئیات قبلی تماشایش کنید، تأثیرش چند برابر می‌شود. وینس گیلیگان به همراه گروهی از نویسندگان شامل گوردون اسمیت، آلیسون تاتلاک، آریل لوین، ورا بلاسی، جن کارول و جانی گومز، در اینجا چیزی واقعاً خاص و منحصربه‌فرد خلق کرده‌اند.
منتقد: لیز شانون میلر:
این احتمالاً بهترین اثری است که تاکنون درباره همه‌گیری ساخته شده، چرا که از زاویه‌ای کاملاً غیرمنتظره به آن سال‌ها می‌نگرد و در تلاش است تا زخم‌های روحی باقی‌مانده از آن زمان را واکاوی کند؛ زخم‌هایی که در عمق وجود همه ما تأثیر گذاشته‌اند.
منتقد: آلیسون هرمان:
سریال Pluribus گاهی حس یک تمرین بازیگری را القا می‌کند، هم برای ری سیهورن و هم برای بازیگران متعددی که با او هم‌صحنه‌اند. اما این نکته‌ای منفی نیست؛ بلکه لذتی است برای مخاطب که ببیند در تولیدی با این ابعاد بزرگ، چنین رویکرد تجربی و جسورانه‌ای دنبال می‌شود و بازیگری با استعداد سیهورن چنین بستر مناسبی برای درخشش دارد.
منتقد: بن تراورس
توصیه من این است که به احساسی که هنگام تماشای سریال در شما ایجاد می‌شود توجه کنید. عجیب‌بودنِ اثر، هدف آن است و این غرابت ارزش لذت بردن دارد.
منتقد: اسکات کولورا:
وینس گیلیگان در سریال Pluribus ایده‌ای قدیمی اما ثابت‌شده از ژانر علمی‌تخیلی را گرفته و با روایتی تازه و هوشمندانه آن را دگرگون کرده است، به شکلی که یادآور فیلم Invasion of the Body Snatchers است، اما با زاویه‌ای سرگرم‌کننده‌تر و تأمل‌برانگیزتر.
منتقد: دنیل فینبرگ:
این سریال بسیار بامزه، تا حدی ناآرام‌کننده و در عین حال تحسین‌برانگیز است و در طول هفت قسمت اولی که در اختیار منتقدان قرار گرفته، اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا می‌کند.
منتقد: لوسی منگان:
سریال Pluribus دیالوگ‌های درخشان و لحظات طنز سیاه زیادی دارد، اما اثر فرار از واقعیت نیست؛ بلکه به اندازه زندگی واقعی تیره و تلخ است.
منتقد: کریس اوانجلیستا:
داستان Pluribus برای من جذاب بود، اما چیزی که باعث می‌شود برای ادامه آن بازگردم، بازی درخشان ری سیهورن است.
منتقد: نیک هیلتون:
با این حال، سریال Pluribus در مجموع اثری ضعیف نیست؛ سیهورن عالی است، طرح کلی جالب است و کیفیت تولید Apple TV طبق معمول در سطحی بسیار بالا قرار دارد. با این وجود، سریال به‌طور کامل جذب‌کننده نیست و گاهی مانند یک طنز اجتماعی به نظر می‌رسد که دقیقاً نمی‌داند چه چیزی یا چه کسی را هدف قرار داده است.
مطلب مشابه: معرفی فیلم One Battle After Another | خلاصه داستان و نمرات فیلم جدید لئوناردو دی‌کاپریو
نقد و بررسی سریال Pluribus
Pluribus (به فارسی: پلوریبوس، برگرفته از عبارت لاتین “E Pluribus Unum” به معنای “از کثرت، وحدت”)، جدیدترین اثر وینس گیلیگان – خالق افسانه‌ای سریال‌هایBreaking Badو Better Call Saul – یک درام علمی-تخیلی پساآخرالزمانی است که از ۷ نوامبر ۲۰۲۵ (۱۶ آبان ۱۴۰۴) روی اپل تی‌وی پلاس پخش شده.
این سریال با بودجه هنگفت، جلوه‌های بصری خیره‌کننده و روایتی جسورانه، از همان دو قسمت اول، بحث‌برانگیز شده و به سرعت به یکی از بهترین آثار سال ۲۰۲۵ تبدیل گشته. فصل اول شامل ۹ قسمت است و اپل تی‌وی قبلاً فصل دوم را هم سفارش داده. اگر به آثار گیلیگان علاقه‌مندید، این سریال ترکیبی از The X-Files (ریشه‌های علمی-تخیلی گیلیگان)، Invasion of the Body Snatchers و نقد اجتماعی مدرن است – اما با طعم تلخ و طنز سیاه منحصربه‌فرد او.
نقاط قوت: نوآوری، طنز و عمق احساسی
گیلیگان با Pluribus ثابت می‌کند که هنوز در اوج است. این سریال “یکی از هوشمندترین آثار ۲۰۲۵” توصیف شده، با روایتی “جسورانه و اعتیادآور” که از فرم ژانر برای کاوش تم‌های فلسفی استفاده می‌کند. ایده اصلی – نجات جهان از “خوشبختی بیش از حد” – absurd اما عمیق است و به سرعت به نقدی بر “مثبت‌اندیشی سمی” (toxic positivity) تبدیل می‌شود، جایی که غم و خشم واقعی، به عنوان “تهدید” دیده می‌شود.
بازیگری: ریا سیهورن در نقش کارول، “ستاره واقعی” است. او ترکیبی از ترس، خشم و طنز خشک را بازی می‌کند که کارول را به یک قهرمان relatable تبدیل کرده. منتقدان می‌گویند: “سیهورن هم تراژیک، هم خنده‌دار و هم riveting است” و “عملکردی tour-de-force که سریال را زمین‌گیر می‌کند”. کارولینا ویدرا در نقش زوسیا (نماینده “ذهن جمعی”) هم chilling و memorable است.
سبک و کارگردانی: گیلیگان به ریشه‌های sci-fi خود (مانند The X-Files) برمی‌گردد و با صحنه‌های طولانی و uncut، ریتم آهسته اما hypnotic می‌سازد. فیلمبرداری در آلبوکرکی (زادگاه Breaking Bad) با Easter eggهای ظریف، حس familiarity می‌دهد، اما جهان‌سازی سوررئال و وهم‌آلود است – از جشن‌های شادی اجباری تا موسیقی haunting. طنز سیاه (مانند دیالوگ‌های acerbic کارول) سریال را از تاریکی نجات می‌دهد و آن را “darkly humorous و profoundly ironic” می‌کند.
تم‌ها: سریال “unsettlingly real” است و سؤالاتی درباره هویت، تنهایی و عواقب “وحدت اجباری” مطرح می‌کند. هیدئو کوجیما (خالق Death Stranding) آن را با Invasion of the Body Snatchers مقایسه کرده و تحسین برانگیخته. در دنیای ۲۰۲۵، جایی که تنهایی همه‌گیر است، Pluribus “relevant و haunting” است.
نقاط ضعف: کندی و تکرار؟
با وجود تحسین‌ها، برخی منتقدان به “کندی روایت” (slow burn که گاهی “فقط slow” است) اشاره کرده‌اند. کارول گاهی “چرخ می‌زند” و موقعیت‌ها repetitive می‌شوند، به خصوص در قسمت‌های میانی. واشنگتن پست می‌گوید سریال تحت “محدودیت‌های دراماتیک” گیر افتاده و ممکن است برای همه جذاب نباشد – به خصوص اگر صبر کمی داشته باشید. در ردیت هم برخی کاربران آن را “alienating” و بیش از حد ironic می‌دانند، به ویژه در “climate فعلی”. با این حال، این‌ها minority هستند و بیشتر منتقدان معتقدند گیلیگان مثل فصل‌های اول Breaking Bad، از کندی برای build-up استفاده می‌کند.
نتیجه‌گیری: شاهکاری جسورانه برای دوران ما
Pluribus نه تنها یک sci-fi سرگرم‌کننده است، بلکه “desperate to be heard” – فریادی علیه انطباق کاذب و در ستایش فردیت. اگر از Breaking Bad خوشتان آمده، این سریال را از دست ندهید؛ گیلیگان دوباره ثابت کرده که می‌تواند هر ژانری را به شاهکار تبدیل کند.
آیا سریال Pluribus ارزش تماشا کردن دارد؟
در کویرِ آلبوکرکیِ ۲۰۲۵، جایی که خورشیدِ بی‌رحمِ نیومکزیکو هنوز هم بر شن‌های سرخِ خاطراتِ والتر وایت می‌تابد، وینس گیلیگان دوباره از دلِ خاکِ سوخته‌ی Breaking Bad، گلیِ تازه رویانده است: Pluribus؛ نه یک سریال، که یک مرثیه‌ی تلخ برای فردیتِ گم‌شده.
تصور کنید: زنی به نام کارول – ریا سیهورن، با همان چشمانِ خسته و پر از طعنه‌ای که در Better Call Saul روحِ کیم وکسلر را در او دمیده بود – از سفر بازمی‌گردد و جهان را مُرده می‌یابد؛ نه از جنگ، نه از ویروس، بلکه از شادیِ مطلق. همه لبخند می‌زنند.
همه راضی‌اند. همه یکی شده‌اند. انگار یک ذهنِ جمعیِ نامرئی، آخرین قطره‌ی غم را از بشریت کشیده و به جایش، یک پلاستیکِ درخشانِ خوشبختی ریخته است.اینجا، غم، جرم است. خشم، بیماری. تردید، توطئه. و کارول – بداخلاق‌ترین، بدبخت‌ترین و تنها انسانِ باقی‌مانده – باید با بدبختیِ خودش جهان را نجات دهد. یا نابود کند.گیلیگان، مثل همیشه، با ریتمِ آهسته‌ی یک ساعتِ شنیِ شکسته، ما را در عمقِ این کابوسِ سوررئال فرو می‌برد.
صحنه‌های طولانی، بدون کات، مثل نفسِ کشیدنِ یک موجودِ زنده. نورِ طلاییِ غروبِ آلبوکرکی که روی چهره‌های بی‌احساسِ شاد می‌افتد، ترسناک‌تر از هر هیولایی است. موسیقیِ مینیمال، مثل ضربانِ قلبِ یک مرده‌ی زنده.این سریال، نه فقط دیدنی، که حس‌کردنی است. مثل این است که در یک آینه‌ی شکسته به خودت نگاه کنی و ببینی لبخندِ مصنوعی‌ات، چقدر واقعی به نظر می‌رسد.
اگر The X-Files را با Invasion of the Body Snatchers و Black Mirror مخلوط کنی، و بعد یک قطره سمِ فلسفیِ نیچه به آن اضافه کنی، چیزی شبیه Pluribus به دست می‌آید: یک فریادِ خاموش در برابرِ وحدتِ اجباری.پس آیا ارزش تماشا دارد؟آره. اما فقط اگر آماده‌ای که بعد از تموم شدنِ قسمت دوم، به آینه نگاه کنی و بپرسی:
«من واقعاً شادم، یا فقط دارم نقش بازی می‌کنم؟» و وقتی جواب نداری، دکمه‌ی «قسمت بعدی» رو فشار بدی. چون گیلیگان، مثل همیشه، نمی‌ذاره راحت بخوابی.
